இராமலிங்க ராஜூவும் ஐந்து வயது சிறுமியும்

பத்திரிக்கை செய்திகள்

ஒன்று - ரூபாய் இருநூற்று முப்பது திருடிய சிறுமிக்கு அடி உதை.

இரண்டு - ரூபாய் எட்டாயிரம் கோடி மோசடி செய்த இராமலிங்க ராஜூவுக்கு சிறை விதிகளின் படி சலுகைகள்.

சட்டத்தின் முன் அனைவரும் சமமா? இந்த இரண்டு நிகழ்வுகளையும் பார்த்தால் மேற்கண்ட கேள்வி அனைவர் மனதிலும் எழும்.

முதலாவதாக அந்த சிறுமி திருடியது ரூபாய் இருநூற்று முப்பது. அவளுக்கு கிடைத்த தண்டனை சிறுமி என்றும் பாராமல் சில மோசமான காவலர்களால் தாக்கப்பட்டது. காவலர்களே உங்கள் வீரத்தை ஒரு சிறுமியிடம் தான் காட்ட வேண்டுமா? ஐந்து வயது என்பது அறியாத வயதுதானே? நாம்தானே தவறென்றால் தவறென்று சுட்டிக்காட்டி அறிவுறுத்த வேண்டும். அடிப்பது எந்த விதத்தில் நியாயம்?

இரண்டாவது இராமலிங்க ராஜூ மோசடி செய்தது ரூபாய் எட்டாயிரம் கோடி. அவருக்கு நீதிமன்ற விதிகளின் படி (என்ன விதியோ) அவருக்கென தனியான சொகுசு குளுகுளு அறை, கட்டில், மெத்தை, தொலைக்காட்சி , வீட்டுச் சாப்பாடு மற்றும் இன்ன பிற வசதிகள். அவருக்கு இது போன்ற வசதிகள் செய்து கொடுப்பதை நிறுத்த வேண்டும் என்பதோ, சிறுமியின் திருட்டையும், அதேபோல் லஞ்சம் வாங்கியோ, அல்லது திருடியோ , வேறுபல குற்றங்களுக்காக தண்டனை பெறுகின்ற குற்றவாளிகளின் குற்றங்களை நியாயப்படுத்த வேண்டும் என்பதோ இந்த கட்டுரையின் நோக்கமல்ல.
மாறாக அரசியல் சட்டம் என்பது அனைவருக்காகவும், சட்டத்தின் முன் அனைவரும் சரிசமம் என்பதற்காகவும் உருவாக்கப்பட்டது தானே ஒழிய ஏற்றத்தாழ்வுகளுடன் இருப்பதற்காக அல்ல என்பதை நினைவு கூறுவதற்காகவே.

இது போன்ற சம்பவங்களை பார்ப்பவர்கள் மத்தியில் எந்த ஒரு குற்றமாயினும் சிறிய அளவிலே இல்லாமல் பெரிய அளவிலே செய்தால் தண்டனை குறைவாக அல்லது சிறிய அளவில் தன்டனையுடன் சகல வசதிகளும் கிடைக்கும் (முக்கியமாக சில அரசியல்வாதிகள்) என்றதொரு தோற்றத்தை ஏற்படுத்தி விடாதா? தவறான முன்னுதாரணம் வேறு ஆகி விடுமே.

மதி கொண்ட மனிதனால் இயற்றப்பட்ட விதி(கள்) ஏன் சில நேரங்களில் சிலருக்கு ஒற்றைத் தராசாகவே நிற்கிறது.

- இந்திய அரசியல் சட்ட திட்டங்களுக்கும், இறையாண்மைக்கும் கட்டுப்பட்ட இந்திய தமிழன்.